Απριλίου 20, 2008

Η Παγκοσμιοποίηση και η πτώση της Αριστεράς

Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται παγκόσμια μια συνεχόμενη πτώση της Αριστεράς. Το φαινόμενο κορυφώθηκε με την πτώση της ιταλικής αριστεράς, η οποία δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει κάποιο αξιόλογο ποσοστό ψηφοφόρων και σύμφωνα πάντα με την προϊστορία της. Στην Ισπανία και τη Γαλλία συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, καθώς και στα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης.

Από την άλλη πλευρά παρατηρείται άνοδος των εθνικιστικών κομμάτων. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί, ενώ υπάρχει κρίση του συστήματος και έχει φανεί πια καθαρά πως η διαχείρισή του από τους «σοσιαλιστές» δεν έχει φέρει ούτε θα φέρει καμία αλλαγή προς το καλύτερο, ο κόσμος δεν επιστρέφει πάλι στην αριστερά;

Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Η αριστερά απέτυχε να φέρει σε πέρας το έργο που είχε αναλάβει, από τη στιγμή που συμμάχησε με τους ανανεωτές του συστήματος. Θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αυτό, αν το εκάστοτε αριστερό κόμμα δεν αντιμετώπιζε με αλαζονεία τη βάση, όταν εκείνη επεσήμαινε το γεγονός πως τα «σοσιαλιστικά» κόμματα που κλήθηκαν να αναλάβουν τη διαχείριση του συστήματος δεν υπάρχει περίπτωση να συνεργαστούν ισότιμα για την αλλαγή που ήθελαν τα κομμουνιστικά, γιατί πολύ απλά δεν σκόπευαν να κάνουν καμία αλλαγή. Το μόνο που ήθελαν να κάνουν ήταν να προετοιμάσουν τον κόσμο να δεχτεί την παγκοσμιοποίηση και να στείλουν το κίνημα που υπήρχε τότε και δυσκόλευε το έργο τους στο σπίτι του με ειρηνικά μέσα.

Τα αριστερά κόμματα έπαιξαν το παιχνίδι του συστήματος και στο τέλος έχασαν εκείνα το παιχνίδι. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε τέτοια κατάσταση, που ο κόσμος δεν ξέρει πια τι να επιλέξει. Η Αριστερά έχει χάσει τη φερεγγυότητά της και κανείς δεν πιστεύει ότι θέλει να αλλάξει κανένα σύστημα, αλλά το μόνο που θέλει είναι να παίρνει ψήφους. Τα «σοσιαλιστικά» κόμματα έχουν δείξει πια καθαρά το πραγματικό τους πρόσωπο και μόνον όσοι δεν θέλουν δεν το καταλαβαίνουν. Οι παραδοσιακές δεξιές κυβερνήσεις δεν διαφέρουν σε τίποτε από τις «σοσιαλιστικές» και το μόνο που κάνουν είναι να διαιωνίζουν τα δικομματικά συστήματα.

Θα ανοίξω εδώ μια παρένθεση για να συμπεριλάβω το φαινόμενο του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Μέσα σε αυτό το κόμμα δεν υπάρχουν πια αριστεροί και αν υπάρχουν είναι ελάχιστοι και βρίσκονται εκεί γιατί δεν ξέρουν πού να πάνε. Η δουλειά του κόμματος αυτού είναι να εκσυγχρονίσει το υπάρχον σύστημα, έτσι ώστε να αποκτήσει ένα μοντέρνο προφίλ, για να κατορθώσει με τη βοήθειά του να εφαρμόσει τα νέα μέτρα που προμηνύονται χωρίς αντιδράσεις εκ μέρους του κόσμου. Αυτό όποιος δεν το έχει καταλάβει τώρα, θα το καταλάβει κάποια στιγμή εντός των επομένων ετών. Κλείνει η παρένθεση.

Πώς προβλέπονται λοιπόν οι πολιτικές εξελίξεις με όλες αυτές τις ανακατατάξεις που γίνονται; Καταρχήν, η ανεργία και η οικονομική δυσχέρεια δεν φέρνουν πάντα επαναστάσεις, φέρνουν και φασισμούς. Πολύ πιθανόν λοιπόν να αρχίσουμε να βλέπουμε φαινόμενα ανόδου σε κυβερνήσεις φασιστικών κομμάτων. Ο κάθε λαός της Ευρώπης, αντιδρώντας στην πίεση της παγκοσμιοποίησης και αρνούμενος να γίνει μέρος της μεγάλης, ανώνυμης και πανομοιότυπης μάζας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία σκοπεύουν να τον μετατρέψουν ώστε να τον εκμεταλλεύονται πιο άνετα, θα στραφεί σε εθνικιστικές συμπεριφορές και πρακτικές. Ήδη αυτό έχει ξεκινήσει (βλέπε ΦΥΡΟΜ) με διάφορους λαούς οι οποίοι προσπαθούν να προσδιορίσουν την εθνική τους ταυτότητα, χρησιμοποιώντας όποιο τρόπο τους προτείνει η εκάστοτε κυβέρνησή τους και ο οποίος συνήθως εξυπηρετεί οποιαδήποτε άλλα συμφέροντα εκτός αυτών για τα οποία γίνεται λόγος.

Ένα άλλο γεγονός θα είναι οι θρησκευτικές ανακατατάξεις και η άνοδος των θρησκευτικών φανατισμών. Το κάθε κράτος θα αρχίσει σιγά σιγά να ψάχνει τις ρίζες του και την καταγωγή του, αντιδρώντας υποσυνείδητα στη λογική της ομοιομορφίας των λαών της Ευρώπης.

Έτσι λοιπόν, από εδώ και στο εξής, θα πρέπει να ξεχάσουμε τις παρωχημένες πλέον επαναστατικές διαδικασίες για καταλήψεις εξουσιών. Θα πρέπει να ξεχάσουμε την παραδοσιακή πάλη των τάξεων, όπως και το διαχωρισμό των κομμάτων σε αριστερά, δεξιά, μεσαία ή δεν ξέρω τι άλλο. Ήδη παρατηρείται το φαινόμενο πάρα πολλοί άνθρωποι να μην ξέρουν τι ακριβώς σημαίνουν οι ορολογίες αριστερά και δεξιά, σοσιαλισμός, φιλελεύθεροι και άλλες παρόμοιες. Η πάλη από εδώ και στο εξής θα γίνει ανάμεσα σε αυτούς που είναι υπέρ και σε αυτούς που είναι κατά στην παγκοσμιοποίηση -και σίγουρα όλοι όσοι είναι κατά δεν θα είναι πάντα αριστεροί ούτε όσοι αντιδρούν με εθνικιστικούς τρόπους θα είναι φασίστες. Η λογική που υποβόσκει τα τελευταία χρόνια, ότι δηλαδή εμάς δεν μας ενδιαφέρει η παγκοσμιοποίηση αν θα γίνει ή αν δεν θα γίνει εφόσον είμαστε αριστεροί ή δεν ξέρω τι άλλο και εκείνο που πραγματικά θέλουμε είναι η αλλαγή του συστήματος, σε λίγα χρόνια θα είναι πλέον ανέκδοτο.

Γι αυτό το λόγο θα πρέπει τα αριστερά κόμματα, όσα τουλάχιστον σκοπεύουν να επιβιώσουν μέσα στον εικοστό πρώτο αιώνα, να εγκαταλείψουν αυτό το σκεπτικό. Θα πρέπει να βρουν τρόπους πάλης ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και την καταπίεσή της με τη συνεργασία της λαϊκής βάσης σε παγκόσμιο επίπεδο, έτσι ώστε να υπάρχει ένας πόλος αντίδρασης ο οποίος θα συμπεριλαμβάνει και αυτά. Γιατί ο πόλος αντίδρασης θα υπάρξει κάποια στιγμή ούτως ή άλλως, με ή χωρίς αυτά.

10 σχόλια:

  1. Καταρχάς να σου πω ότι στα περισσότερα σημεία συμφωνώ με όσα γράφεις και χαίρομαι που είδα στο μπλογκ σου τέτοιου είδους κείμενο!
    Όμως, σε αυτό που λες, ότι μπορεί τα προβλήματα και η καταπίεση κτλ να οδηγήσουν σε φασιστική κυβέρνηση, νομίζω ότι είναι στο χέρι του ίδιου του λαού (εμάς δηλαδή) να μην το επιτρέψουμε να γίνει! Στο παρελθόν όταν ο λαός σιωπούσε, το κεφάλαιο έβρισκε ευκαιρία και τοποθετούσε "φασιστικές κυβερνήσεις" παρουσιάζοντας τις ως "δημοκρατικές"! Ο λαός όμως πιστεύω ότι έχει πάρει το μάθημα του, τουλάχιστον σε τόσο τραβηγμένο επίπεδο...

    Μια παρατήρηση για αυτό που λες στο τέλος, ότι ο "πόλος αντίδρασης" θα υπάρξει κάποια στιγμή ούτως ή άλλως και τα κόμματα θα πρέπει να ακολουθήσουν, δεν ισχύει ακριβώς έτσι!
    Εννοείται ότι η αντίδραση του λαού κάποια στιγμή θα συσσωρευτεί τόσο πολύ, που θα εκραγεί!! Εκεί έγκειται και ο ρόλος ενός Κομμουνιστικού Κόμματος!
    Η πρωτοπορία! Τι σημαίνει όμως αυτό? Τίποτα περίεργο και φοβερό! Το ΚΚ είναι καθοδηγητής της αγωνιζόμενης εργατικής τάξης, του προλεταριάτου ή αυτού του "πόλου αντίδρασης" όπως το λες εσύ! Δηλαδή όταν ο λαός φτάσει στο σημείο της "εξεγερμένης οργής", το ΚΚ θα οργανώσει αυτή την οργή ούτως ώστε να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα! Σαφώς και δεν μιλάμε για ήρωες και πρόσωπα...
    Ιστορικά αν δεις, σε κάθε αγώνα, πάντα τα ΚΚ ήταν στη πρώτη γραμμή θυσιάζοντας χιλιάδες μέλη και στελέχη τους σε όλο τον κόσμο αλλά και στην Ελλάδα!
    Γιατί όμως τα ΚΚ έχασαν παγκοσμίως τη δύναμη τους (και ειδικά τα ευρωπαϊκά)? Όπως το λες κι εσύ πολύ σωστά (παραδείγματα Ιταλίας και Γαλλίας), όταν οι "ανανεωτές" (πρόσθεσε και το χαρακτηρισμό "οπορτουνιστές") πήγαν να μετατρέψουν τα ΚΚ σε κόμματα διαχείρισης της αστικής δημοκρατίας, τότε ο λαός τους γύρισε την πλάτη και στήριξε τα αυθεντικά αστικά κόμματα!!
    Όμως όταν ένα ΚΚ μένει σταθερό στον προσανατολισμό του και καλεί το λαό σε αγώνες και σε ανυπακοή, όπως το ΚΚΕ, το αποκαλούν αναχρονιστικό και πολλά ακόμα που δεν αγγίζουν το λαό...
    Γιατί το ΚΚΕ αργά αλλά σταθερά δυναμώνει? Γιατί το ΠΑΜΕ έχει μεγαλύτερη απήχηση στους εργαζόμενους από ότι η ξεπουλημένη ΓΣΕΕ??
    Ελπίζω οι παρατηρήσεις μου να σου φανούν χρήσιμες! Οι τελευταίες ερωτήσεις είναι προς δική σου απάντηση, για να κάνουμε δημιουργικό διάλογο...


    ΥΓ: Όταν η ΓΣΕΕ ήταν πραγματικά αγωνιστική, με πρόεδρο τον κομμουνιστή Μήτσο Παπαρήγα, δεν την αναγνώριζαν και δολοφόνησαν τον Παπαρήγα!
    Δες εδώ το αφιέρωμα που έκανα:
    http://rizobreaker.blogspot.com/2008/02/blog-post_22.html

    ΥΓ2: Έχεις πρόσκληση για μπλογκοπαίχνιδο!
    http://rizobreaker.blogspot.com/2008/04/blog-post_19.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ απογοητευμένη από την πολιτική κατάσταση των τελευταίων ετών. Η πτώση της αριστεράς είναι πια παγκόσμιο φαινόμενο και το γεγονός πως το ΚΚΕ τελευταία αποφάσισε να κάνει κάποιες επαναστατικές κινήσεις δείχνει πως το πήρε το μάθημά του. Το ιταλικό ΚΚ έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ήταν κομμουνιστικό, ήταν κάτι σαν τον Συνασπισμό ένα πράγμα -ΣΥΡΙΖΑ τώρα, ΚΚΕεσ. παλαιότερα και ποιος ξέρει τι άλλο στο μέλλον...

    Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ άσχημη, ο κόσμος βρίσκεται στο πολιτικό περιθώριο, με την τηλεόραση να του κάνει καθημερινή πλύση εγκεφάλου και τα χρέη στις τράπεζες να μην του επιτρέπουν να διεκδικήσει το παραμικρό. Μεγάλο μέρος της ευθύνης φέρει το ΚΚΕ και το ξέρει πια πολύ καλά απ' ό,τι φαίνεται. Καλό θα είναι λοιπόν να φροντίσει να μην επαναλάβει τα σοβαρά λάθη που διέπραξε στο παρελθόν και ούτε να το σκεφτεί να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ ή να μην διευκρινίζει ξεκάθαρα το ρόλο που παίζει ο ΣΥΡΙΖΑ φοβούμενο μην τυχόν βρεθεί εκτός προτίμησης των ψηφοφόρων, γιατί θα έρθει η στιγμή που θα πάθει ό,τι έπαθε με την περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου. Και τότε δεν θα έχει πια περιθώρια να επανορθώσει. Και καλό θα είναι να δίνει σημασία στη γνώμη της βάσης. Το γεγονός ότι η βάση που πιθανόν διατυπώνει μια αντίρρηση πολιτικής τακτικής προέρχεται από την ΚΝΕ, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να απαξιώνεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "...το γεγονός πως το ΚΚΕ τελευταία αποφάσισε να κάνει κάποιες επαναστατικές κινήσεις δείχνει πως το πήρε το μάθημά του."

    Το ΚΚΕ έμαθε από τα λάθη του παρελθόντος εννοείται!! Αλλά επέτρεψε μου να σου πω, ότι ανέκαθεν έκανα επαναστατικές κινήσεις!!


    "Μεγάλο μέρος της ευθύνης φέρει το ΚΚΕ και το ξέρει πια πολύ καλά απ' ό,τι φαίνεται."

    Γιατί ακριβώς φέρει ευθύνη το ΚΚΕ?? Δώσε κάποιο παράδειγμα επί τούτου για να καταλάβω τι σκέφτεσαι...


    "Καλό θα είναι λοιπόν να φροντίσει να μην επαναλάβει τα σοβαρά λάθη που διέπραξε στο παρελθόν και ούτε να το σκεφτεί να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ ή να μην διευκρινίζει ξεκάθαρα το ρόλο που παίζει ο ΣΥΡΙΖΑ φοβούμενο μην τυχόν βρεθεί εκτός προτίμησης των ψηφοφόρων"

    Μα το ΚΚΕ το λέει ξεκάθαρα ότι δεν συνεργάζεται με το ΣΥΡΙΖΑ και ακόμα περισσότερο φωνάζει για τον παραπλανητικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ!! Μπορείς καθημερινά να τα δεις και στο Ριζοσπάστη (δε χρειάζεται να αγοράσεις, υπάρχει στο ιντερνετ κάθε πρωί δωρεάν!!)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η ευθύνη που φέρει το ΚΚΕ είναι ότι δεν ξεκαθάρισε τη θέση του απέναντι στο ΠΑΣΟΚ όταν αυτό πρωτοεμφανίστηκε. Τώρα που το κατάλαβε φροντίζει και ξεκαθαρίζει τη θέση του απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο που πρέπει να προσέξει είναι να μην αποφασίσει κάποια στιγμή, αν παρεμπιπτόντως ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβει στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων, να ακολουθήσει την ίδια τακτική όπως αυτή που ακολούθησε με το ΠΑΣΟΚ, γιατί αν κάνει κάτι τέτοιο δεν θα έχει πλέον το ελαφρυντικό της λάθος εκτίμησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νομίζω ότι το αδικείς το ΚΚΕ! Πρώτον, την περίοδο που λες για το ΠΑΣΟΚ (πριν και μέχρι το 1981), το ΠΑΣΟΚ παρουσίαζε πραγματικά φιλολαϊκό πρόσωπο! Μιλάμε για το ΠΑΣΟΚ, όχι για τον Ανδρέα Παπανδρέου! Όταν μετά άλλαξε πλήρως η πολιτική που εφάρμοσε, τότε και το ΚΚΕ άλλαξε στάση!! Και θα πρέπει να ξέρεις ότι το ΚΚΕ δεν το συνέφερε να το "παίζει" καλό απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, γιατί στο κάτω κάτω έφυγαν πολλοί ψηφοφόροι από το ΚΚΕ και ψήφισαν ΠΑΣΟΚ...
    Όσον αφορά το ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύω ότι είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχουμε καμία κοινή γραμμή!! Είμαστε σε αντίπερα όχθες!! Τελεία και παύλα!! Και δε μας νοιάζει καθόλου τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις για τα ποσοστά του... Άλλωστε μπορείς να δεις τι έγινε στις φοιτητικές εκλογές, που είναι πραγματικές και όχι δημοσκοπικές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να παρουσίαζε ψιλολαϊκό πρόσωπο. Και ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει πιο λαϊκό πρόσωπο από το ΠΑΣΟΚ. Με αυτή τη λογική θα περιμένουμε να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο και μετά να πούμε την αλήθεια στον κόσμο, ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα αστικό. Και με την ίδια ακριβώς λογική θα στείλουμε στο σπίτι τους όσα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ έχουν αντίθετη άποψη και επιμένουν ότι πρέπει να το πούμε αμέσως, όπως έκανε την εποχή εκείνη το ΚΚΕ. Δεν αδικώ καθόλου το ΚΚΕ, αντίθετα και λίγα λέω. Αν τα έλεγαν όλοι εκείνοι που έφυγαν τότε απογοητευμένοι και προδωμένοι από το ΚΚΕ νιώθοντας πως πήγαν χαμένοι οι αγώνες τους και χάνοντας τη διάθεσή τους για οτιδήποτε πάρα πολλοί από αυτούς, νομίζω ότι θα έλεγαν περισσότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα!! Ξεχνάς ότι η πλειοψηφία των όσων έφυγαν από το ΚΚΕ (και το 68, αλλά ειδικά το 90) έγιναν η βάση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ!! Άρα πως είχαν δίκιο αυτοί?? Πράγματι έφυγαν διαφωνόντας!! Αλλά εις βάρος του λαού και όχι προς όφελος τους, όπως συμπεραίνεις εσύ...
    (όπως το διατυπώνεις δηλαδή, γιατί μπορεί να εννοείς και αυτό που σου είπα εγώ τώρα...)
    Δηλαδή από τη μία λες ότι το ΚΚΕ δεν είναι ξεκάθαρο με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από την άλλη λες ότι αυτοί που έφυγαν λόγω διαφωνιών έλεγαν ότι είχε πάρει λάθος δρόμο!! Μα πως έγινε αυτό, αφού όσοι διαγράφηκαν οικοδόμησαν (ή ακολούθησαν) αυτό το λάθος δρόμο?

    ΥΓ: Αν έχεις msn στείλτο μου στο rizobreaker.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν μιλάω για εκείνους που έφυγαν το 68 ούτε και για εκείνους που έφυγαν το 90. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, για τους οποίους μάλλον δεν ξέρεις τίποτα. Είναι εκείνοι που έφυγαν την περίοδο αμέσως μετά την πρώτη άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, αμέσως μετά τη μάχη του περιβόητου 17%, αν έχεις ακουστά. Οι οποίοι δεν θέλησαν ούτε στο κόμμα να παραμείνουν ως φραξιονιστές ούτε και να προσχωρήσουν σε κόμματα όπως του ΣΥΝ. Απλά έφυγαν και δεν πήγαν πουθενά ακριβώς όπως στο είπα και πριν: προδωμένοι και απογοητευμένοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Βεβαίως και ξέρω ότι έφυγαν άτομα από το ΚΚΕ που δεν εντάχθηκαν σε άλλο κόμμα... Το θέμα όμως ξέρεις ποιο είναι? Ότι εσύ (και ο καθένας) λαμβάνετε υπόψιν μόνο την άποψη αυτού που έφυγε και τα ρεπορτάζ που γράφουν οι "αντικειμενικές" εφημερίδες...
    Ποτέ όμως δε λαμβάνει υπόψιν κανείς, τις εξηγήσεις που δίνει το ίδιο το ΚΚΕ για τις εκάστοτε διαγραφές!! Δηλαδή ξέρει η Ελευθεροτυπία, το Βήμα και το Έθνος καλύτερα από το ΚΚΕ, για τα εσωτερικά του ΚΚΕ!! Πως μπορώ εγώ μετά να τους πάρω στα σοβαρά??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. * στο rizobreaker@freemail.gr εννοούσα να το στείλεις!! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.