Περί εξαρτήσεων

Σήμερα θα μιλήσουμε για τις εξαρτήσεις. Πώς μου ήρθε αυτό τώρα, θα μου πείτε… Μα είναι πάρα πολύ απλό, εδώ και δέκα ημέρες περίπου έμεινα χωρίς σύνδεση το διαδίκτυο… Θα μου πείτε, ε… και; Τελικά δεν είναι και τόσο απλό απ’ ό,τι φαίνεται επιφανειακά το γεγονός αυτό. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ημέρα Πέμπτη δέκα η ώρα το βράδυ.
Ανοίγω τον υπολογιστή, η σύνδεση ανοίγει κανονικά και λέω ας μπω στο διαδίκτυο. Αμ δε… Ο explorer, λέει, δεν μπορεί να ανοίξει τη σελίδα που ζητάτε, ελέγξτε τη σύνδεσή σας στο διαδίκτυο ή τη διεύθυνση που πληκτρολογήσατε!… Έλα… τι μου λες, αφού η σύνδεση λειτουργεί κανονικά!.... Πάλι άρχισε τα τρελά του ο explorer; Θα σου δείξω εγώ τώρα, θα ανοίξω το mozilla για να μάθει… Έτσι να νομίζεις, που θα μπεις με τον mozilla… Ο mozilla δεν μπορεί να ανοίξει τη σελίδα που ζητάτε, ελέγξτε τη σύνδεσή σας στο διαδίκτυο ή τη διεύθυνση που πληκτρολογήσατε! Α, δεν πάμε καθόλου καλά σήμερα μου φαίνεται, έχουμε ξεφύγει τελείως… Τηλέφωνο στην εταιρεία. Ο υπάλληλος ρωτάει αν είναι συνδεδεμένα σωστά τα καλώδια. Όλα σωστά είναι. Τα αποσυνδέω και τα βάζω πάλι στη θέση τους, τίποτα… «Α..», λέει ο υπάλληλος, «ίσως είναι επειδή κάνουν κάτι εργασίες στην περιοχή σας. Το πρόβλημα θα έχει διορθωθεί αύριο το πρωί…». «Τι!!!… Αύριο το πρωί;… Και πώς θα μπω στο διαδίκτυο απόψε; Δεν γίνεται, πρέπει να μου βρείτε λύση ΑΠΟΨΕ. Κάντε κάτι γιατί πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να μπω στο διαδίκτυο…». «Με συγχωρείτε, δεν μπορώ να κάνω κάτι, θα πρέπει να καλέσετε αύριο το πρωί».

Ημέρα Παρασκευή πρωί ώρα εννέα το πρωί.
Τηλέφωνο στην εταιρεία. Ο υπάλληλος με ξαναρωτάει τα ίδια που με ρώτησε και ο νυχτερινός. Αρχίζω και τα ψιλοπαίρνω στο κρανίο. «Κάλεσα κι εχθές το βράδυ και μου είπε ο συνάδελφός σας ότι έκαναν κάτι εργασίες στο δίκτυο. Τι έγινε, τέλειωσαν;» Ρωτάει αν είναι σωστά συνδεδεμένα τα καλώδια. «Σας παρακαλώ συνδέστε με με το τεχνικό τμήμα, τα καλώδια τα ελέγξαμε χθες το βράδυ με το συνάδελφό σας». Με συνδέουν με το τεχνικό τμήμα. «Ξέρετε, μάλλον δεν συγχρονίζει ο υπολογιστής με το μόντεμ. Θα πρέπει να σας καλέσουμε το μεσημέρι περίπου και να το ελέγξουμε». «Μα ξέρετε, εγώ το μεσημέρι θα είμαι στη δουλειά». «Καλά, τότε αύριο το πρωί». «Και εγώ τι θα κάνω απόψε; Πρέπει να μπω οπωσδήποτε στο διαδίκτυο. Κάντε κάτι σας παρακαλώ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΩ ΑΠΟΨΕ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ…». «Κοιτάξτε, δεν μπορώ να κάνω κάτι, θα πρέπει να καλέσετε αύριο».

Ημέρα Σάββατο δώδεκα η ώρα το μεσημέρι.
Το τηλέφωνο χτυπάει, είναι από την τηλεφωνική εταιρεία. «Θα πρέπει να ελέγξουμε αν είναι σωστά τοποθετημένα τα καλώδια στο μόντεμ και στον υπολογιστή». «Μα τα ελέγξαμε άλλες δυο φορές. Δεν φταίνε τα καλώδια. Μου είπαν χθες το βράδυ ότι δεν συγχρονίζει το μόντεμ». «Καλά, πάρτε έναν κωδικό βλάβης και καλέστε τη Δευτέρα να κλείσετε ραντεβού με τους τεχνικούς να έρθουν στο σπίτι σας να το ελέγξουν». «Τι!!!!!!!!!! Τη Δευτέρα!!! Και τι θα κάνω το Σαββατοκύριακο, ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΩ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ; Δεν γίνεται, πρέπει να μου πείτε μια εναλλακτική λύση να μπω στο διαδίκτυο, δεν υπάρχει περίπτωση να μη μπω όλο το Σαββατοκύριακο…». «Λυπάμαι, δεν μπορώ να κάνω κάτι, θα πρέπει να περιμένετε μέχρι τη Δευτέρα». «Μα όχι, πρέπει να μου πείτε, δεν υπάρχει τρόπος να μπω με κάποια κάρτα από αυτές που πουλάνε στο περίπτερο;» «Ναι, είναι κάποιες, αλλά όχι όλες». «Και ποιες είναι αυτές;» «Δεν μπορώ να σας πω εγώ, αλλά είναι κάποιες που αρχίζουν από 800κάτι.» Ωραία. Επίσκεψη στο περίπτερο, αγορά κάρτας από 800κάτι. Επιστροφή στο σπίτι, δημιουργία σύνδεσης, απόπειρα σύνδεσης στο διαδίκτυο, τζίφος… ο απομακρυσμένος υπολογιστής δεν αποκρίνεται.

Δεν θα αναφερθώ στο υπόλοιπο του Σαββατοκύριακου και στα φαγωμένα νύχια μου, είναι περιττό νομίζω.

Δευτέρα πρωί πρωί εννέα η ώρα τηλέφωνο στην εταιρεία. «Παρακαλώ συνδέστε με με το τεχνικό τμήμα». «Τι πρόβλημα έχετε;» «Δεν μπορώ να συνδεθώ στο διαδίκτυο. Έχω και κωδικό βλάβης». «Έχετε συνδέσει σωστά τα κάλώδια; Θέλετε να το κοιτάξουμε;» «ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ, το κοιτάζουμε κάθε μέρα από την Παρασκευή. Θέλω να με συνδέσετε με τους τεχνικούς να κλείσω ραντεβού να έρθουν να το δουν». Στο τηλέφωνο ο τεχνικός. «Παρακαλώ ποιο είναι το πρόβλημά σας;» «Δεν μπορώ να συνδεθώ στο διαδίκτυο και μου έδωσαν κωδικό βλάβης για να έρθετε να το δείτε». «Ωραία, να κανονίσουμε για την Τετάρτη;» «Να κανονίσουμε, αλλά θα έρθετε μέχρι τις έντεκα γιατί μετά πρέπει να φύγω για τη δουλειά». «Ωραία, θα έχουμε έρθει μέχρι τις έντεκα».

Όλη την Τρίτη κολάτσιζα νυχάκια. Την Τετάρτη το πρωί στις εντεκάμιση ο τεχνικός πήρε τηλέφωνο και είπε ότι έσκασε το λάστιχο του αυτοκινήτου με το οποίο ερχόταν και θα με πάρουν από την εταιρεία να κλείσουμε άλλο ραντεβού.

Τετάρτη Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο είχα βγάλει σπυράκια από το άγχος που δεν μπορούσα να μπω στο διαδίκτυο. Οι μόνες φορές που μπόρεσα να μπω ήταν στα πεταχτά από τη δουλειά για να δω τι γίνεται στη μπλογκόσφαιρα και… αν εξακολουθούσε να λειτουργεί χωρίς εμένα… Τελικά λειτουργούσε και ούτε που επηρεάστηκε από την απουσία μου, αλλά εγώ από τα νεύρα κόντεψα να πάθω κατάθλιψη. Ναι, ναι, καλά διαβάσατε… παθαίνεις κατάθλιψη από τα νεύρα όταν δεν γίνεται να ξεσπάσεις σε κάποιον. Και φυσικά ο λόγος ήταν η εξάρτηση από το διαδίκτυο που, απ’ ό,τι διαπίστωσα, είναι χειρότερη από την εξάρτηση από το τσιγάρο και τον καφέ…

Τώρα που γράφω αυτό το κείμενο είναι Σάββατο απόγευμα και είμαι στη δουλειά και μια και βρήκα κάποιο κενό αποφάσισα να γράψω όσα δεν έχω γράψει αυτές τις ημέρες, όσα μπορέσω δηλαδή, τα υπόλοιπα θα τα συνεχίσω στο σπίτι, και, αν με το καλό τη Δευτέρα έρθουν να φτιάξουν τη σύνδεση όπως μου υποσχέθηκαν, θα τα αναρτήσω όλα μαζί. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα τα έγραφα όλα αυτά αν είχα πρόσβαση στο διαδίκτυο όλο αυτό το διάστημα. Αλλά είπαμε, ας είναι καλά η εξάρτηση… Η αλήθεια βέβαια είναι ότι σήμερα δεν έχω τόσο άγχος όσο τις προηγούμενες μέρες. Λες να βρίσκομαι σε φάση απεξάρτησης;…

Τελικά, σήμερα είναι Τρίτη βράδυ και ακόμη δεν έχουν έρθει να το φτιάξουν. Αλλά το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Ας είναι καλά η κινητή τηλεφωνία…