Οι Έλληνες, η ακρίβεια και τα... κατοχικά σύνδρομα.

Θα ήθελα να πω μερικά πράγματα σχετικά με το μποϋκοτάζ για το γάλα. Κατ αρχήν θα πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο ότι αυτό το συγκεκριμένο μποϋκοτάζ δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτό από όλους τους καταναλωτές και δεν πρέπει να είναι αυτός ο σκοπός του άλλωστε. Εκείνο που έχει σημασία είναι να συνειδητοποιήσει ο καταναλωτής ότι έχει τη δύναμη να παρέμβει στην ακρίβεια, να μπει δηλαδή στη λογική της αντίδρασης. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Έχουν φροντίσει γι αυτό "αριστερές οργανώσεις" και κόμματα, καθώς και η τηλεόραση με την πλύση εγκεφάλου που κάνει στον κόσμο προς την κατεύθυνση της παθητικής ανιμετώπισης όλων όσων συμβαίνουν. Και αν κάποιος τολμήσει και πουλήσει φθηνότερα, τότε θα βγουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και θα πουν ότι τα προϊόντα του είναι χαλασμένα και ακατάλληλα προς κατανάλωση, έτσι, για να μάθει να μη χαλάει την "πιάτσα". Αν δε υπάρξει και η περίπτωση κανενός σούπερ μάρκετ που πουλάει με χαμηλότερες τιμές, τότε θα σπεύσει κάποιος από τους "άρχοντες" της αγοράς να το εξαγοράσει. Έτσι ο καταναλωτής δεν έχει καμία ελπίδα να δει στο πορτοφόλι του περισσότερα χρήματα απ' όσα είναι απαραίτητα για τους πάγιους λογαριασμούς της οικίας του, εφόσον το εκάστοτε περίσσευμα θα πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ.

Αυτό που παρατηρώ είναι ότι οι Έλληνες, εκτός από την παθητικότητα που έχουν αποκτήσει, διατηρούν και κατοχικά σύνδρομα, ασχέτως αν πέρασαν τρεις γενιές και βάλε από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι φοβούνται πως θα πάθουν κάτι αν δεν πιουν γάλα μια βδομάδα. Όλοι οι διαιτολόγοι που σέβονται τον εαυτό τους λένε ότι το γάλα δεν είναι απαραίτητο στον οργανισμό του ανθρώπου όταν πάψει να είναι βρέφος. Εκτός αυτού, δεν λέει κανείς να μην πιούμε νερό για μια βδομάδα. Μόνο αυτό είναι επικίνδυνο. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν απεργία πείνας και δεν παθαίνουν τίποτα, ποιος θα πάθει κάτι από έλλειψη γάλακτος; Και δεν είναι μόνο το γάλα, όλοι ξέρουμε πώς κάνουν οι άνθρωποι όταν συμβαίνει κάτι, από το φόβο ότι θα πεινάσουν και τρέχουν και αδειάζουν τα σουπερ μάρκετ. Καιρός είναι λοιπόν να αποβάλλουμε τα κατοχικά αυτά σύνδρομα, τα οποία συντηρούνται τεχνηέντως από τους κυβερνούντες μας, διότι απ' ό,τι έχουν διαπιστώσει συγκρατούν μια χαρά τους καταναλωτές από το να μποϋκοτάρουν τα τρόφιμα και τα καταναλωτικά αγαθά.

Εκείνο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι οι καταναλωτές είναι ότι όσο δεν αντιδρούμε τόσο θα ακριβαίνουν όλα τα προϊόντα και καλά θα μας κάνουν άλλωστε, αφού θα το ανεχόμαστε. Όσο τους παίρνει θα τα ακριβαίνουν. Όποιος και να ήταν στη θέση τους το ίδιο θα έκανε άλλωστε. Αφού αγοράζει ο καταναλωτής όσο και να ακριβαίνει το προϊόν, θα πρέπει να είναι ηλίθιος κανείς για να μην το χρεώνει ακριβότερα. Όταν έμεινα για ένα διάστημα στη Γερμανία κορόιδευα τους Γερμανούς και τους έλεγα στραβόξυλα που δεν πήγαινε κανείς να αγοράσει ένα προϊόν όταν αυτό ακρίβαινε έστω και μισό φινίκι (το φινίκι είναι το πφένιχ στα γκρίκλις, δηλαδή το 0,01 του μάρκου και όπου δυο μάρκα ίσον ένα ευρώ). Και αυτό το έκανε ο κάθε καταναλωτής από μόνος του, χωρίς να βγαίνει καμία οργάνωση και να μιλάει για μποϋκοτάζ. Τώρα, μετά από όλα αυτά τα χρόνια και βλέποντας την κατάσταση που επκρατεί στην Ελλάδα και όλη αυτή την ακρίβεια εξαιτίας της ανοχής μας, έχω καταλάβει πολύ καλά γιατί το έκαναν οι συμπαθέστατοι Γερμανοί. Καιρός λοιπόν να μπουμε κι εμείς στη λογικη της αντίδρασης, δεν είναι τόσο δύσκολο όσο δείχνει, μια απόφαση χρειάζεται.

Θα πρέπει από μόνος του ξεχωριστά ο κάθε καταναλωτής να έχει στο μυαλό του ότι αν δείχνει ανοχή στις κατά καιρούς αυξήσεις, θα έρθει ο καιρός που τα προϊόντα θα είναι τόσο ακριβά που δεν θα έχει καμία δυνατότητα να αγοράσει ούτε τα απαραίτητα. Διότι εκτός από την παθητική αντιμετώπιση της ακρίβειας υπάρχει και μια εξίσου παθητική αντιμετώπιση της σταθερότητας των μισθών στα ύψη της προηγούμενης δεκαετίας. Καμία μα καμία αντίδραση προς τη διεκδίκηση αυξήσεων. Ο εργαζόμενος θα προτιμήσει να πάρει δάνειο ή πιστωτική κάρτα, παρά να ζητήσει αύξηση και να τη διεκδικήσει, άλλωστε ούτε καν του περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να διεκδικήσει αύξηση.

Καιρός λοιπόν να αλλάξει συνολικά νοοτροπία ο Έλληνας, είτε ως καταναλωτής είτε ως εργαζόμενος είτε ως πολιτικά σκεπτόμενο ον. Και αν δεν αλλάξει τίποτα κανείς να μην διαμαρτύρεται, διότι όσο ανεχόμαστε την ακρίβεια και όλα τα συναφή, τόσο τα πράγματα θα χειροτερεύουν και δεν θα φταίει ούτε η κυβέρνηση ούτε ο εργοδότης ούτε ο βιομήχανος με τα ακριβά προϊόντα του, αλλά αποκλειστικά εμείς οι ίδιοι.