Eurovision

Είπα να κάνω μια μετατροπή στο προηγούμενο θέμα, μια και ήταν ράδιο αρβύλα και απ' ό,τι έμαθα εκ των υστέρων επρόκειτο για τραγούδι που προτάθηκε αλλά δεν έγινε δεκτό. Αν και γι αυτό το τελευταίο δεν είμαι και τόσο σίγουρη, εφόσον η πληροφορία ήρθε από ανώνυμη πηγή.

Θα αναφερθώ λοιπόν στο θεσμό της Eurovision, έτσι όπως εκφράζεται στις μέρες μας. Πιθανόν παλαιότερα, όταν ξεκίνησε ο θεσμός, να ήταν πολύ διαφορετικός απ' ό,τι είναι τώρα, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω, αλλά συνήθως έτσι συμβαίνει. Στις μέρες μας λοιπόν ο θεσμός αυτός έχει γίνει ένα κιτς θεάμα, με το οποίο ασχολούνται όλες οι τηλεοράσεις παγκοσμίως, λες και δεν υπάρχουν άλλα σοβαρότερα προβλήματα να απασχολούν τον κόσμο. Βέβαια ο ρόλος της τηλεόρασης αυτός είναι, να αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα και να καθόμαστε όλοι εμείς καθηλωμένοι να ασχολούμαστε και να αγωνιούμε για την επιτυχία του μυστικού σχεδιασμού (Secret Combination) της Καλομοίρας! Ενός τραγουδιού, δηλαδή, που ούτε καν Ελληνικό στίχο έχει ούτε η μουσική του επένδυση, έστω κατ' ελάχιστο, παραπέμπει στην πλούσια μουσική παράδοσή μας και αναρωτιέται κανείς αν είναι δυνατόν ένα τέτοιο δημιούργημα να εκπροσωπεί την πατρίδα μας, έστω και σ' αυτόν τον «κιτς» θεσμό της αισθητικής φτήνιας και της πολιτισμικής κενότητας.

Το όλο θέμα είναι ότι, εκτός του αποπροσανατολισμού, όλο αυτό το κατασκεύασμα της Eurovision δείχνει την παρακμή που υπάρχει σήμερα γενικότερα στο χώρο του τραγουδιού -και όχι μόνο. Όσοι έχουν απαιτήσεις και ζητούν την ποιότητα συνήθως ακούνε μουσική παλαιότερων δεκαετιών, πράγμα που δεν είναι και τόσο θετικό θα έλεγα, δεδομένου ότι όπως όλα εξελίσσονται έτσι θα έπρεπε να εξελίσσεται και το τραγούδι και όχι να παραμένουμε στα ακούσματα παλαιότερων εποχών. Και πώς να μην καταφεύγει κανείς σε παλαιότερα ακούσματα, όταν τα περισσότερα καινούρια θα είναι είτε τύπου Καλομοίρας είτε Άντζελας Δημητρίου είτε Άννας Βίσση και Βανδή;

Η Ελλάδα έχει μπει στο χορό της Eurovision εδώ και πολλά χρόνια. Εγκατέλειψε τον ελληνικό στίχο γιατί, λέει, δεν θα καταλαβαίνει κανείς τι λέει το τραγούδι και συνεπώς δεν θα το ψηφίζουν. Όμως υπάρχουν περιπτώσεις τραγουδιών τα οποία τραγουδήθηκαν στη γλώσσα της χώρας που έλαβε μέρος και τα οποία ψηφίστηκαν και κάποια από αυτά τα τραγουδούσαν για αρκετό καιρό μετά τον διαγωνισμό. Συνεπώς δεν είναι δικαιολογία η μη γλωσσική κατανόηση.

Η αλήθεια είναι ότι η μουσική και γενικότερα ο πολιτισμός μιας χώρας δημιουργείται από την παιδεία του. Η πικρή αλήθεια λοιπόν είναι ότι σαν λαός βρισκόμαστε σε καλλιτεχνική παρακμή, μην έχοντας παιδεία, και, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων, ο κόσμος προτιμάει την παρακμιακή διασκέδαση. Οι εταιρείες δικαιολογούν την μαζική παραγωγή κακής ποιότητας ασμάτων λέγοντας ότι αυτό πουλάει, άρα αυτό θα δώσουμε στον κόσμο αφού αυτό θέλει. Νομίζω όμως ότι ο κόσμος έχει οδηγηθεί σε αυτό το είδος διασκέδασης και από την τηλεόραση και από τη διαφήμιση. Γιατί, όπως η διαφήμιση παρακινεί τον κόσμο να ακούσει το κακής ποιότητας άσμα, έτσι μπορεί να τον παρακινήσει να ακούσει και το ποιοτικό. Όμως όλα αυτά είναι θέμα παιδείας και πολιτισμού, τα οποία δεν υπάρχουν στην Ελλάδα, τουλάχιστον στο ευρύ κοινό.

Έτσι λοιπόν και μέχρι να αλλάξει κάτι στα καλλιτεχνικά και πολιτιστικά δρώμενα, όπως και σε θέματα παιδείας, θα μεσουρανούν κατασκευάσματα όπως η Eurovision και οι στημένες εκδηλώσεις καλλιτεχνικών βραβείων, όπως αυτές που γίνονται κάθε χρόνο και τις παρακολουθούμε στην τηλεόραση.

Καλή τηλεθέαση λοιπόν σε όσους παρακολουθούν τη Eurovision 2008.

Σ.Σ. Τα τέσσερα προηγούμενα σχόλια δεν τα σβήνω, διότι πιστεύω ότι όταν γράφει κάποιος ένα σχόλιο δεν πρέπει να το τρώει το μαύρο σκοτάδι του διαδικτύου επειδή δεν μας αρέσει ή επειδή, όπως στην προκειμένη περίπτωση, κάναμε την πατάτα να μην ελέγξουμε τις πηγές μας.